Ανατολικά από τη Βηθλεέμ της Ιουδαίας (του δεύτερου, κατά σειρά, μεγαλύτερου προσκυνηματικού τόπου του Χριστιανισμού) και σε απόσταση δύο μόλις χιλιομέτρων από την πόλη, βρίσκεται το χωριό των Ποιμένων, το οποίο είναι γνωστό και με το αραβικό του όνομα, Beit Sahοur (=Μπετ Σαχούρ).

Το xωριό των Ποιμένων (Beit Sahour), καθώς και όλη η γύρω πεδινή έκταση, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αποκάλυψη της Γεννήσεως του Θεανθρώπου Χριστού, από άγγελο Κυρίου «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἔστι Χριστός Κύριος, ἕν πόλει Δαυΐδ» (Λουκ. β΄ 11), στους ποιμένες (=βοσκούς) οι οποίοι ξαγρυπνούσαν φυλάγοντας τα ποίμνιά τους, στους ίδιους αυτούς αγρούς. Όταν είδαν πλήθος αγγέλων Κυρίου να ψάλλουν το «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄14), οι ποιμένες «ἦλθον σπεύσαντες…» (Λουκ. β΄ 16) για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος και, στη συνέχεια, «ὑπέστρεψαν οἱ ποιμένες δοξάζοντες καί αἰνοῦντες τόν Θεόν…» (Λουκ. β΄ 20).

Από τους ταπεινούς αυτούς ποιμένες πήρε το όνομά του αυτός ο τόπος, ο οποίος από τον 4^ο μ.Χ. αιώνα και μετά καθιερώθηκε ως ιερός προσκυνηματικός χώρος (Ιερό Προσκύνημα των Ποιμένων), για όλους όσους επισκέπτονταν την Αγία Γη.

Σήμερα, το xωριό των Ποιμένων αποτελεί μία μεγάλη Χριστιανική κοινότητα με 13.255 κατοίκους, από τους οποίους το 80% είναι Χριστιανοί και το 20% μουσουλμάνοι. Οι περισσότεροι από τους Χριστιανούς είναι αραβόφωνοι Ορθόδοξοι (Rum Orthodox, όπως λέγονται).

Η ποιμαντική διακονία και μέριμνα δεν είναι εύκολη υπόθεση σε αυτά τα μέρη, τη στιγμή που αρκετά δόγματα και έθνη έχουν κατακλύσει την Αγία Γη. Δεν παύει όμως το πνευματικό έργο της Σιωνίτιδας Εκκλησίας να είναι ευρύτατο, πολύμοχθο, δύσκολο, κοπιαστικό, τεράστιο.

«Ὁ μέν θερισμός πολύς, οἱ δέ ἐργάται ὀλίγοι». Καταβάλλονται συνεχείς και άοκνες προσπάθειες για την ικανοποίηση των αναγκών  (λειτουργικών, φιλανθρωπικών, αγιαστικών) του ποιμνίου μας. Επειδή όμως το ποίμνιό μας δεν ομιλεί την ελληνική γλώσσα  απαιτείται από όλους εμάς, τους Έλληνες Αγιοταφίτες Πατέρες, να μαθαίνουμε και να ομιλούμε την αραβική γλώσσα για να μπορούμε να ανταποκριθούμε, όσο το δυνατόν καλύτερα στο πολυμέτωπο ποιμαντικό και εκπαιδευτικό έργο του Eλληνορθόδοξου Πατριαρχείου μας των Ιεροσολύμων.

Το χωριό των Ποιμένων έχει τρεις Ορθόδοξους ναούς. Τον κεντρικό κοινοτικό ναό των Αγίων Προπατόρων, το παρεκκλήσιο του Φρέατος (=Πηγαδιού) της Παναγίας (Μπιρ Σίντα) και την Ιερά Μονή-Προσκύνημα των Ποιμένων, μετόχι της Ιεράς Λαύρας του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Οι τρεις αυτοί ναοί είναι ανοιχτοί κάθε μέρα, από το πρωί έως το απόγευμα, για να μπορεί ο πιστός να έρχεται να ανάβει το κερί του, να προσεύχεται, αλλά και να βλέπει την εκκλησία σαν το σπίτι του. Είναι εξίσου σημαντικό, στις όποιες προσπάθειές μας, να μάθει ο κόσμος να βλέπει την εκκλησία όχι μόνον ως φιλανθρωπικό οργανισμό, αλλά ως κάτι πολύ βαθύτερο, με πνευματική και σωτηριολογική διάσταση και, ταυτόχρονα, πολύ οικείο.

Και μέσα από το μυστήριο της εξομολογήσεως, που είναι ιδιαίτερα δύσκολο εδώ σε αυτά τα μέρη, να μπορεί κανείς να στηριχθεί ακόμα περισσότερο, διότι είναι το μυστήριο της σωτηρίας, της κατηχήσεως, της κάθαρσης, της μετανοίας, της θεραπείας της ψυχής, είναι το φιλάνθρωπο και ποιμαντικό μυστήριο της Αγάπης και της Πρόνοιας του Θεού.

Οι ιερείς του χωριού προσπαθούν να ανταποκριθούν στην ποιμαντική μέριμνα μέσα από  τη Θεία Λατρεία (με θείες λειτουργίες, μυστήρια, αγιασμούς, ευχέλαια, σαραντισμούς, εκδημίες, εγκαίνια κ.ά.), αλλά και με συγκεντρώσεις νεολαίας (Sabiba), με κατηχητικά σχολεία, και με παιδικές και νεανικές κατασκηνώσεις κατά τους θερινούς μήνες.

Το Κατηχητικό Σχολείο του χωριού, το οποίο  διευθύνει η κ. Κατερίνα Χούρη, με  τη βοήθεια 4-5 ακόμα κατηχητών, αριθμεί περίπου 200 παιδάκια. Το έργο που επιτελεί είναι ιδιαίτερα σημαντικό, διότι μέσα από την υγιαίνουσα πνευματική διδασκαλία θα βοηθηθούν τα παιδιά, από την τρυφερή αυτή ηλικία, για να δημιουργήσουν βαθιές υγιείς πνευματικές ρίζες.

Η Κατηχητική Παρέα της Νεολαίας (Σαμπίμπα) αποτελείται από περίπου 90 νέους και νέες, ηλικίας από 15 έως 25 ετών. Στις τακτές συναντήσεις τους ασχολούνται με τη μελέτη της Αγίας Γραφής, με συζητήσεις θεολογικού περιεχομένου, με ανάλυση θρησκευτικών θεμάτων, αλλά και με διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, κάποιες φορές και παραδοσιακές.

Ο Κύκλος του Ευαγγελίου των Κυριών αποτελείται από 80 κυρίες, στις οποίες κάνει τακτικές συνάξεις ο π. Χρήστος Μίσλεχ. Κατά τη διάρκεια αυτών των συνάξεων ασχολούνται με τη μελέτη της Αγίας Γραφής, επίσης συζητούν και αναλύουν σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα που τις απασχολούν ως γυναίκες (μητέρες, συζύγους, αδελφές κ.ά.), δίνοντας λύσεις και παίρνοντας οδηγίες πάντοτε μέσα από το πρίσμα της Αγίας Γραφής.  

 Η Σχολή των Ποιμένων, με δυναμικότητα 600 παιδιών, είναι το εκπαιδευτικό και επιμορφωτικό κόσμημα του χωριού των Ποιμένων. Εκεί τα παιδιά διδάσκονται όλα τα μαθήματα στην αραβική, που είναι και η μητρική τους γλώσσα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διδασκαλία των θρησκευτικών (Ορθοδόξου κατηχήσεως) και της ελληνικής, ως δεύτερης γλώσσας. Στη Σχολή των Ποιμένων λειτουργούν όλες οι βαθμίδες της πρωτοβάθμιας (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό) και της δευτεροβάθμιας (Γυμνάσιο, Λύκειο) εκπαίδευσης.

Αρκετά από τα έσοδα που προέρχονται από τον προσκυνηματικό τουρισμό και τις διάφορες συνδρομές ή δωρεές διατίθενται στο φιλανθρωπικό έργο με χρηματικά βοηθήματα σε απόρους, σε ορφανά (Cultural Centre for the Palestinian child), σε καρκινοπαθείς, ακόμα στο γηροκομείο (Elderly Care Centre Beit Sahour), στον σύλλογο αναπήρων (Disabled), σε νοσοκομεία,  σε κλινικές, καθώς και σε άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μέσα σε όλα αυτά, μέσα σε όλο αυτό το έργο, περιλαμβάνεται και η δωρεάν διανομή εντύπων και βιβλίων, εκκλησιαστικών περιοδικών (Φως Χριστού), εβδομαδιαίων και μηνιαίων, καθώς επίσης ημερολογίων, εικόνων, γραφικής ύλης, αλλά και παιχνιδιών, ζαχαρωτών κ.ά.

Τα όποια χρηματικά βοηθήματα από την Ελλάδα δε διατίθενται μόνο σε εξωραϊσμούς και ανακαινίσεις ναών και μονών, αλλά και στην πνευματική ανακαίνιση ψυχών και αναγκών του αραβόφωνου Ορθοδόξου ποιμνίου μας.

Μέσα από το κήρυγμα, από τον Λόγο του Θεού, αλλά και έμπρακτα με την παροχή υλικής βοήθειας προσπαθούμε να συμπαρασταθούμε σε κάθε πόνο, σε κάθε δυσκολία ή άγνοια, με τη συμμετοχή και την ουσιαστική συμπαράστασή μας στα όποια προβλήματα του ποιμνίου μας, ψυχικά και σωματικά. «Τίς ἀσθενεῖ καί οὐκ ἀσθενῶ…»  (Β΄ Κορινθ. ια΄ 29).

Το Ιερό Ευαγγέλιο μας προστάζει όλα αυτά να γίνονται «…εν τω κρυπτώ», αλλά επειδή στις μέρες μας μερικοί θεωρούν ότι δεν γίνεται πλέον καθόλου έργο Χριστού, προς Δόξαν Θεού και διαβεβαίωση εμείς πρέπει να προβάλουμε αυτό το ελάχιστο μέχρι να γίνει μέγιστο. Είθε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να μας ενισχύσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Αμήν.

Εύχεσθε υπέρ της ημών μετριότητος και ελαχιστότητος.

Πηγή υλικού

Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, Ηγούμενος Ιεράς Μονής των Ποιμένων, εν Μπετ Σαχούρ, περιοχή Βηθλεέμ